सबके कदम स्वच्छता की ओर !

सबके कदम स्वच्छता की ओर !

કેટલાક માણસો પૃથ્વી પર જન્મે છે, અને ચિરકાળ એક વિચાર બનીને જીવતા જ રહે છે ! મો.ક.ગાંધી એવું જ એક નામ છે.

           બીજી ઓક્ટોબરે ઉજવણી માટે હાથ ધોવા અને ગામમાં સ્વચ્છતા માટેની જાગૃતિ થાય તેવા બે પ્રયત્નો નક્કી કર્યા. હાથ ધોવા – શા માટે ધોવા –કેવી રીતે – વગેરે માટે તો ‘ઝાઈલમ ટીમ વડે આપાયેલી કીટ અને રમતોથી સમજાવવાનું હતું. પણ ગામ ? રેલી તો કાઢીએ, સુત્રો ય બોલાવીએ ? બીજું તો શું કરીએ ? લોકો એવા જ છે ! શાળામાંથી નીકળતા નીકળતા કોઈકે બુમ પાડી, આપણી બધી કચરાપેટીઓ લઇ જઈએ ? ઘર સામે પડેલો કચરો આપણે ઉપાડીએ તો ?

      અને ગામમાં નીકળ્યા - મોટાભાગે પ્લાસ્ટિક બેગ્ઝ મળી આવી. ગામની નાની નાની દુકાનોની આગળ તૈયાર પડીકા ખવાતા જાય અને તે જ્યાં ત્યાં ફેંકાતા જાય. એમના જોતા થોડાક કચરાપેટીમાં ભર્યા, કોઈકે ના પાડી કે રહેવા દો અમે ભરી લઈએ છીએ, કોઈકે સાંજે ભરી જ લઈએ છીએ એવો તર્ક આપ્યો, કોઈકે વળી હવે પછી ભરી લઈશું એવો ભરોષો ! અમે ય હવે બેધડક એમને ફરક પડે કે ના પડે “તમારી દુકાન આગળ તેલના ખાલી ડબ્બાની એક કચરાપેટી બનાવી મુકજો !” એવી વિનંતી કરવા માંડી.

નાના નાના ગલ્લાવાળાઓ એવા ખાલી ડબ્બાના ય પૈસા જ ઉભા કરે પણ અમારા “પ્રયત્ન” ને એમની એ હરકતનો લુણો ના લાગે એ જ અમારે જોવાનું હતું. જે પેઢી હવે શાળામાંથી બહાર છે, એના વર્તન માટે વિચારવા કરતા અમારા આ પગલાથી હવે જે સમાજ શાળામાં ઘડાઈ રહ્યો છે તેની પર થતી અસર મહત્વની હતી.

અને જયારે આજે દિવાળીના દિવસે થયું કે કોઈ ગલ્લે બાળકોએ સુચવેલી એવી કચરાપેટી મુકાઈ છે કે કેમ ? એસ.એમ.સી.ના અધ્યક્ષને ફોન કર્યો અને ધોરણ આઠનો અમારો ફોટોગ્રાફર ફૈઝાન બે ગલ્લા આગળ પડેલી કચરાપેટીની ક્લિક કરી લાવ્યો ! ગામના વોટ્સએપ ગ્રુપમાં એ બે તસવીરોનું શેરીંગ જોઈ – સાબિત થઇ ગયું કે “ગાંધી – સદા જીવશે – સદ્ કરવાની આપણી વૃતિમાં – એ વિચારમાં !”