યુ વિલ બી મિસ્ડ !

યુ વિલ બી મિસ્ડ !

જો કે એવું જ લખાયેલું છે શિક્ષકના લલાટે ! વૃક્ષ પર તેના જીવનકાળ દરમ્યાન લાગતા દરેક ફળને તે મિસ કરતુ જ હશે. પણ એનું “વૃક્ષત્વ” એમાં જ છે કે એ ફળને પોતાનાથી વિખૂટું પાડે ! એમ આપણું “શિક્ષકત્વ” એમાં જ છે કે આપણે એક બાળકને કિશોર અવસ્થા સુધી જવામાં તેના સાથી બનીએ અને પછી હળવેકથી તેની આંગળી છોડી-તેના નવા આયામો તરફ પ્રેરિત કરીએ.

મુશ્કેલ તો હોય છે (કદાચ એટલે અમે એક પણ વખત આઠમાં ધોરણના વિદ્યાર્થીઓનો વિદાય સમારંભ નથી યોજ્યો) હા, અભ્યર્થના માટે મળીએ – પણ એમાં તો વાલીઓ હોય – બીજા બધા ધોરણના વિદ્યાર્થીઓનો કલબલાટ હોય – અને અમે સહજતાથી છુટા પડી જઈએ – કોઈકવાર એવો વિચાર આવે કે જો વિધિસર – હવે આપણે નહિ મળીએ એવું કહેવું – કાલે શાળાનો દરવાજો ખુલશે અને તમે અહી દરવાજે નહી હો- એવું વિચારવું – આંખો ભીંજવી જાત !

આ વખત શાળામાંથી આવા ૨૧ વિદ્યાર્થીઓ પોતાનો આગામી પંથ કાપવા અમને વણબોલાયેલી રીતે “અલવિદા” કહી ગયા ! રવિ કે જે એના મામાને ત્યાં રહી ભણ્યો એ તો વિધિસર રીતે બધા શિક્ષકોને કહી આવ્યો કે હવે મળીએ ના મળીએ ! અને એને જોઈ લાગ્યું કે જીવનમાં કોઈ “એક દિવસ” આપણને અચાનક મોટા કરી નાખે છે –

એમની સાથે પસાર કરેલા વર્ષો એક પછી એક પસાર થઇ રહ્યા છે.....

પોતાનામાં જ રમમાણ રહેતો અલદીપ કેવી સહજતાથી હવે બીજાને મદદ કરતો થયો – વિશાલ તો જાણે શાળાનો પર્યાય – પોતાના ધોરણની હાજરી પૂરવાથી માંડી – એ ધોરણમાં સરાસરી કાઢવી-આખી શાળાની કુલ હાજરી શોધવી – ક્વીઝ તૈયાર કરવી- જાણે એ શિક્ષક બનવા જ જન્મ્યો હોય (એ જુદી વાત છે કે એને કેમિકલ એન્જીનીઅર બનવું છે !) શાળાને તાલુકા કક્ષાએ વકૃત્વ સ્પર્ધામાં પ્રથમ વખત ગજવનાર સંજય – જીલ્લામાં ગોળાફેંક જીતનાર હંસા – અને જેને સમગ્ર વર્ષ દરમિયાન આખી શાળાને વાંચતી કરવામાં અમુલ્ય ફાળો આપ્યો એવી મનીષા ! પોતાની આગવી છટાથી શાળાના વિવિધ કાર્યક્રમોમાં સંચાલન કરતો જયપાલ ! તો વિજ્ઞાનમાં કૈક શીખે/ક્યાંક વાંચે/જુએ ને તરત જ તેના આધારે તેવું રમકડું બનાવવા મથતા અતુલ અને ફૈઝાન ! માંડ કૈક બોલે એવી અસ્મિતા – ને ક્રિકેટનું બેટ પકડે તો રોજ ધોકો લઇ નીકળી પડતા છોકારાઓની બોલીંગના છોતરા કાઢી નાખે એવી શીતલ ! પોતાની વિષમ (બધાના સાપેક્ષમાં) સ્થિતિમાં ય પોતાની અંદરનું હીર જાળવી રાખનાર હરેશ અને ધવલ ! જેને પોતાની કોઠાસૂઝથી નાગરિક ઘડતરની બાળ સંસદ પોતાનો સિક્કો જમ્વ્યો એવો પ્રિન્સ અને દરેક બાબતને દિલથી સ્વીકારી મચી પડતો ધવલપુરી ! પોતાના અભ્યાસ સાથે જેમણે પોતાના ઘરને પણ સાચવ્યું એવા દિનેશ અને સચિન ! મધ્યપ્રદેશથી અહી રહેવાનું અને તેમાંય ઘણા અઠવાડિયા બીજા ગામમાં તેમ છતાં શાળામાં શક્ય તેટલા દિવસ ભણવાનું રાખ્યું એવો અજય ! ઘેટાં બકરાં અને ગાયો- ઘરે જઈ લેશન કરવાનો તો ઠીક પણ - ચોપડી ઘેર ના લઇ જવાય એવા કેટલાય મહિના હોય – તેમ છતાં આ શાળાકીય શિક્ષણમાં તાલમેલ કરતો હરેશ ભરવાડ ! આ બધાએ અમને ઘણા અનુભવો આપ્યા છે – અમારાથી રીસાયા છે – અમને લડ્યા છે – અમે એમના પર ગુસ્સે થયા છીએ. એમની બેદરકારીને ઝાટકી છે – એમની આંખો દડદડ કરતી દડી પડી છે. પ્રેમથી પસવાર્યા છે-  એવા આ એકવીસ પૂર્જાઓ અમને સતત ઉર્જા આપશે જ –

અને એટલા જ અમે એમને મિસ પણ કરીશું ! 

 

અગાઉના વર્ષની અભ્યર્થના સભા માટે માણવા માટે ક્લિક કરો >>>  અભ્યર્થના