શૈક્ષણિક સંસ્થાની મૂળભૂત ફરજ : શીખવા માટેના સ્ત્રોત ઊભા કરવા !
શાળા એ હંમેશાં ઘરેણું
કહેવાઈ છે. ગામ અને સમાજ તેના વડે જ શોભે છે. તે જ પ્રમાણેની વિચારસરણીને આગળ
વધારીએ તો બાળક એ શાળાનું ઘરેણું છે જેટલું મહત્વ બાળકનું એક પરિવારમાં હોય છે
તેટલું જ મહત્વ શાળામાં હોય છે.
બાળકના પ્રારંભિક ઉછેર
માટે, તેની સુવિધાઓની વ્યવસ્થાપક તેનો પરિવાર હોય છે. ઘોડિયા થી શરુ કરી ઘર સુધીની
સુવિધાઓ માટે પરિવાર ચિંતા કરતો હોય છે. કારણ તે બાળક ને જન્મ આપ્યા પછી પરિવાર
તેનું મહત્વ અને તેના થકી પોતાના અસ્તિત્વને પિછાણે છે. “પોતાની પેઢીને કેળવીએ” એવી
શૈક્ષણિક જાગૃતિ પછી તે પરિવાર ‘બાળકને શાળા સાથે
જોડવો’ તેને પોતાની મૂળભૂત ફરજ સમજતાં થયાં છે. અને ત્યાંથી
શૈક્ષણિક સંસ્થા તરીકેની આપણી જવાબદારી બની જાય છે. જેમ હોસ્પીટલમાં દાખલ કર્યા
પછી આપણે સૌ ડોકટર ભરોસે હોઇએ છીએ તેમ શાળામાં દાખલ કર્યા પછી સમાજ આપણા ભરોસે !
હવે
જયારે સમાજ શિક્ષકોના ભરોસે છે ત્યારે આપણી પહેલી અને મોટી જવાબદારી તે બાળકને
અનુકૂળ બનવાની ત્યારબાદ તેના ઘડતર માટે મથવાની છે ! મથવું નો મતલબ છે બાળકોને
લર્નિંગ માટે સાચી દિશામાં મહેનત કરવી અને શિક્ષકોની જ્યાં જ્યાં મર્યાદા લાગે
ત્યાં અન્ય સ્ત્રોતો પુરા પાડવા. આવા જ એક
સ્ત્રોત અંતર્ગત શાળામાં એલેક્ષાનું આગમન થયું જે શિક્ષકની ગેરહાજરીમાં અથવા તો
શિક્ષકના જવાબની ગેરહાજરીમાં બાળકોની મદદે આવશે.. જેના માટે ItoWE નો આભાર અને આપ સૌ માટે એક ડેમો >
No comments:
Post a Comment